Genealogy profile for Adam Świętochowski Adam Świętochowski (deceased) - Genealogy Genealogy for Adam Świętochowski (deceased) family tree on Geni, with over 240 million profiles of ancestors and living relatives. Genealogy for Feliks Świętochowski (1883 - d.) family tree on Geni, with over 245 million profiles of ancestors and living relatives. People Projects Discussions Surnames Szymon Świętochowski’s Post Szymon Świętochowski reposted this Report this post TVN Warner Bros. Discovery 21,999 followers 7mo 🏅 Jesteśmy “Home of the Olympics” w Europie co Mieczysław Świętochowski was born in 1883, to Edward Świętochowski and Emilia Świętochowska (born Zawadzka). Edward was born in 1861, in Świętochów Stary. Emilia was born on October 15 1860, in Szczurowo. Aleksander Świętochowski My i wy. Autor występuje w obronie młodych pisarzy, skupionych wokół „Przeglądu Tygodniowego”. Kto kryje się za określeniem „my”? młodzi, nieliczni. nie dbający o materialne wynagrodzenia. nie hołdujący nikomu. otwarcie wypowiadają swe przekonania, nie lękając się sądów i kontroli. chcą pracy Explore historical records and family tree profiles about Emilia Świętochowski on MyHeritage, the world's family history network. Trusted by millions of genealogists since 2003 Trusted information source for millions of people worldwide 9ABlba. Świętochowski Aleksander (1849-1938) – polski historyk, publicysta i krytyk literacki, czołowy ideolog pozytywizmu warszawskiego – autor manifestu pozytywistycznego My i wy (1871) oraz takich utworów programowych, jak: Praca u podstaw (1873), Wskazania polityczne (1882); ponadto był redaktorem i publicystą takich pism, jak „Przegląd Tygodniowy”, „Nowiny” i „Prawda”; w 1904 r. założył Związek Postępowo-Demokratyczny, a w 1906 Towarzystwo Kultury Polskiej; tworzył dramaty o tematyce filozoficzno-moralnej i historiozoficznej, nowele oraz opracowania naukowe z zakresu historii idei. Pojawiają się młodzi i starzy. Starzy-romantycy, młodzi-pozytywiści. Młodzi są zbuntowani, starzy są zastali, ulegli stagnacji, karzą patrzeć w przeszłość, poważni, krzywdzeni, prześladowani, uważają się za ważniejszych niż inni, pogarda i ironia w słowach autora o nich. Starzy są skrępowani, tworzą "zamknięty krąg", tworzą kastowość, hermetycznie zamknięty krąg, oskarżali kiedyś o to innych, a teraz sami tacy się stają, "wypalili się", nie chcą zmian, są bezużyteczni, nie robią nic dla przyszłości, wspominają przeszłość, nie są zdolni do kompromisu, nie są otwarci na nowe idee, są dumni z tego co dokonali, oddaleni od działań dla Polski, zajmują się światem metafizycznym, najgroźniejsze w pokoleniu starych jest to, że dowodzą. źródło: Aleksander Świętochowski "My i wy" „Młodzi” uważali, że „narody ograniczone w wyborze swego bytu” powinny skupić się na dzieciach i młodzieży, rozwijać ich umiejętności i pogłębiać wiedzę. Dużą wagę przykładano także do pracy nad całą cywilizacją, przez co rozumiano walkę o postęp techniczny, badania przyrodnicze, fundusze na naukę. Pozytywiści propagowali zorganizowanie kampanii przeciw „starym przesądom”, czego ich przeciwnicy nie zamierzali znosić. Jak pisze prasoznawca okresu, „Starzy rewanżowali się „młodym” na różne sposoby. Nie mogli w warunkach cenzury rosyjskiej oskarżyć ich w prasie o rezygnację z idei niepodległości, ale chętnie widzieli w nich burzycieli tradycyjnej moralności, wręcz nihilistów moralnych, trywialnych materialistów” (J. Osica, Prasa, radio i telewizja w Polsce. Zarys dziejów, Warszawa 2001, s. 43). Różnice poglądów spowodowały, że do sporu włączyły się inne kręgi, a atmosfera polemik szybko nabrała cech sensacji i skandalu. Choć to raczej nie było zaplanowane, to na przykład „Przegląd Tygodniowy” skorzystał na publikacji artykułu My i wy, zwiększając swój nakład ponad pięciokrotnie (w 1868 roku ukazywał się w nakładzie 600 egzemplarzy, a w 1872 – 3000). Spór był medialnym wydarzeniem. Głośno komentowany był na przykład rysunek młodego złodziejaszka podpisany „mały pozytywista”, a opublikowany w „Kolcach”. „Starzy” na każdym kroku podkreślali złą reputację, młody wiek, „dziką charyzmę” publicystów „Przeglądu Tygodniowego”, opowiadając stale anegdotki o skradzionych pozostawionych w przedpokoju kaloszach, mimo iż „nie było tam żadnego pozytywisty”. Konflikt zakończył się dość szybko. Udział miała w tym cenzura, która zaczęła traktować prasowy organ „młodych” bardziej surowo, co – jak pisze Osica – „ograniczyło atrakcyjność jego drapieżnej dotąd publicystyki”. Czas także okazał się nieubłagany. Nie zakończył ekspansji młodopolskich idei, nie zatrzymał procesu starzenia się „młodych”, którzy w ostatnich dwudziestu latach XIX wieku trochę się zestarzeli. Spór dotyczący przyszłości nieistniejącej formalnie Polski, choć trwający zaledwie kilka dekad, odegrał jednak ważną rolę w precyzowaniu stanowisk ideowych, doskonaleniu form dziennikarskich i sposobów porozumiewania się z czytelnikiem. strona: - 1 - - 2 -Polecasz ten artykuł?TAK NIEUdostępnij My i wy – jako Manifest młodego pokolenia -Aleksander Świętochowski Młodzi to ludzie urodzeni w latach 40-tych XIX w. Ogromnym rozczarowaniem dla nich był upadek powstania styczniowego. Dlatego sprzeciwili się starszemu pokoleniu, które wciąż uważało, że walka jest najlepszym sposobem na wyzwolenie. Reprezentantami młodych byli między innymi: Aleksander Świętochowski, Piotr Chmielowski, Eliza Orzeszkowa, Bolesław Prus, Henryk Sienkiewicz. Pokolenie starych reprezentowali ludzie, którzy za wszelką cenę bronili starych porządków i autorytetów, przeciwni ideałom głoszonym przez młode pokolenie. Byli to: Kazimierz Kaszewski, Aleksander Tyszyński i Henryk Struve. Strony: 1 2 3 Ideologiczna dyskusja, nazwana sporem „starej” i „młodej” prasy zapisała się w dziejach literatury według Tadeusza Bujnickiego i Henryka Markiewicza jako jedno z najgłośniejszych wydarzeń dziennikarskich lat siedemdziesiątych XIX wieku. Dotyczyła przede wszystkim różnego stosunku do tradycji, religii, nauki, rozbieżnej oceny klas społecznych oraz funkcji literatury i sztuki. „Starzy”, reprezentujący tradycyjne, niechętne wszystkim nowinkom poglądy, zwolennicy szlacheckiego porządku, tradycji „białych dworków” i poddaństwa chłopów skupili się głównie wokół „Biblioteki Warszawskiej”, „Tygodnika Ilustrowanego” i konserwatywnej prasy galicyjskiej („Czas”). Ich ideowi przeciwnicy, wyznający wzory postępowe demokratycznego światopoglądu mieszczańskiego, krytykujący tradycjonalistyczny i zachowawczy obóz, mający złą opinię o przeszłości, potępiający wady narodowe, które doprowadziły do rozbiorów, a potem do klęski powstań: listopadowego i styczniowego - wystąpili przede wszystkim na łamach pisma agresywnego, napastliwego - tygodnika społeczno-kulturalnego „Przegląd Tygodniowy” (1866-1904). Publikowali także w tygodnikach „Niwa” oraz „Prawda”. „Młodych” reprezentował głownie „mistrz polemicznych tekstów” Aleksander Świętochowski – autor znanego manifestu programowego My i wy z 1871 roku. Postulował zerwanie z kurczowym trzymaniem się przeżytków szlachetczyzny, tradycyjnego sposobu życia i gospodarowania (T. Bujnicki, Pozytywizm, s. 62), a także skupienie się na racjonalizmie, materializmie, propagowanie idei Darwina, Colta, Milla czy Spencera. Jego współpracownikami byli Piotr Chmielowski, Julian Ochorowicz, Józef Kotarbiński, Feliks Bogacki, Bolesław Prus oraz Adam Wiślicki (redaktor i wydawca „Przeglądu Tygodniowego”). We wspomnianym artykule programowym My i wy Świętochowski podkreślił różnice pokoleniowe będące przeszkodą w wyznawaniu tych samych racji. Posługiwał się górnolotnym, ogólnikowym stylem, nie szczędząc swych ideowych antagonistów: „My jesteśmy młodzi, nieliczni, nie rządzący się widokami materialnych korzyści, uwolnieni z obowiązku hołdowania pewnym stosunkom i znajomościom, wypowiadamy swoje przekonania otwarcie, nie lękamy się sądu i kontroli, pragniemy ją rozciągnąć na wszystkich, pragniemy pracy i nauki w społeczeństwie, pragniemy wywołać siły nowe, zużytkować istniejące, skierować uwagę przed, a nie poza siebie – oto nasze wady. Wy jesteście starzy, liczni, krępowani między sobą tysiącem niewidzialnych nici, skradacie się ze swoimi zasadami nieśmiało, żądacie w literaturze spokoju, nieruchomości, każecie wszystkim patrzyć w przeszłość, szanować nawet jej błędy, chcecie, ażeby was, tak jak senatorów rzymskich, była zawsze jedna tylko liczba, ażeby was nikt nie sądził, nikt o nic nie upominał – oto wasza zasługa. Czy idąc tak odmiennymi drogami, możemy się spotkać kiedykolwiek i uszanować wzajemnie swoje cele? Nigdy! Wiemy to – między naszymi obozami popalone mosty, pozrywane groble” (A. Świętochowski, My i wy, „Przegląd Tygodniowy 1871). strona: - 1 - - 2 -

a świętochowski my i wy